INNE SPOJRZENIE | FOTOGRAFIE GERHARDA WEBERA - [Görlitz]

„Inne spojrzenie“, to tytuł przeglądu prac, który zaskakuje w swojej bezpośredniości. Od dziesięciu lat Weber uwiecznia na klasycznych portretach artystów, polityków, lokalnych celebrytów jak również zwykłych ludzi z Doliny Muldy. Co go wyróżnia, to przede wszystkim bardzo dobra zdolność obserwacji. Ona wyraża się w umiejętności uchwycenia decydujących momentów w odpowiednim świetle, w odnajdywaniu u fotografowanych mniej znanych stron ich osobowości. 

I tak np. pewien minister, który w oficjalnym przekazie sprawia wrażenie raczej nieciekawego i bezosobowego, objawia zaskakująco sympatyczne cechy. U innych, których twarze zdają się być nam bardzo dobrze, z profilu uwydatniają się zupełnie nowe szczegóły.

Weberowi udaje się często uchwycić dokładnie ten moment, w którym na ułamek sekundy na twarzy pojawia się smutek, bezgraniczna ulga lub widoczne zakłopotanie. Fotograf potrafi wyczuć chwile, w których portretowani otwierają się, zupełnie nieświadomie.

Wtedy właśnie powstają wspaniałe zdjęcia, które poza pokazaniem utartego pojęcia piękna są realistyczną fotografią o dużej głębi. Jest to wynikim jej autentyczności. Czaro-białe fotografie skupiają się całkowicie na twarzy, na której w ostrości znajdują odzwierciedlenie ślady przeżytego życia.

Weber znajduje swoich modeli w takich miastach jak Grimma, Leisnig, Döbeln, Kössern i Cannewitz. To często ludzie, którzy podążają linią życia, która prowadzi ich na margines społeczeństwa, ale pozwala zachować godność. Ubóstwo, brak perspektyw, które łagodzi jedynie zasiłek dla bezrobotnych, są tematami, na które Weber nie potrafi się zamknąć. 

Zwykle fotograf poświęca dużo czasu, by zbliżyć się do ludzi i poznać naturę, zaobserwować w ich otoczeniu. To był również sekret jego sukcesu, gdy tworzył portrety rodziny Colditz i cykl zdjęć o ludziach z Erlln, fotografię socjalno-dokumentalną, która dyplomowanemu fotografikowi, urodzonemu w 1940 roku, przyniosła prestiżowe nagrody międzynarodowe. Tym razem jednak jest zupełnie inaczej. 

Kilkudziesięcioletnie doświadczenie Webera i jego pewność w fotografowaniu pozwoliły mu zatrzymaćw chwili szczególne momentyi obserwowanych przez niego ludzi. Fotografie tutaj prezentowane to kwintesencja zbioru liczącego około 250 zdjęć, które powstawały przez ponad dziesięć lat bez żadnej wpływu fotografującego, jedynie w wyniku zaobserwowanych sytuacji. Teleobiektyw zapewnia Weberowi dystans, który on potrafi docenić: Fotografowany pozostaje nieskrępowany. Komputer zastępuje dziś pracę w ciemni. By pozbawić cyfrowe obrazy gładkości a uzyskać głębię i emocje, Weber chętnie korzysta z efektu ziarnistości jego starych filmów typu ORWO. Dla spotęgowania swojego przekazu zmienia wielkość obrazu, używa rozmycia i wyostrzenia.

Fotograf uczył się od poprzedników, jak wykonywano fotografie w XIX wieku. Dla pamiątkowego zdjęcia trzeba było dużo cierpliwości. Ale wydaje się, że długi czas naświetlania, wywoływał napięcie, sprawiał, że ludzie byli bardziej ożywieni. Tę prostą obserwację, wykorzystał Weber w jego słynnym cyklu zdjęć. W niekonwencjonalnych portretach, które tutaj prezentuje, jego perfekcja wystarcza, by w ułamku sekundy osiągnąć mocy efekt.“

Tekst (fragment): Ingrid Katzmarski-Leps

ZDJĘCIE I PRAWA AUTORSKIE: GERHARD WEBER