Zadać Gombrowiczowi cios! Zrobić z Gombrowicza pantomimę!
Odebrać mu słowa i zostawić tylko ciała, ciała uwikłane w inne ciała! Człowieka postawić przed człowiekiem. W pustce. Niech wije się przed tym drugim, niech staje się tym drugim mimowolnie, niech pod ciężarem drugiego człowieka zmienia się, niech gubi się w drugim, trzecim, czwartym człowieku!
Widza nasączyć namiętnościami i abstrakcjami, chaosem i kalkulacją. Niech ogląda te... te golgoty!
Ten Spektakl to przejaw pychy. To skandal i profanacja. Poniedziałek - Gombrowicz, wtorek - Gombrowicz, środa - Gombrowicz, czwartek - My. Gombrowicz wlazł w nas. My wleźliśmy w Gombrowicza. Za chwilę my wleziemy w Was. I już nikt nie będzie wiedział kim jest w tym błądzeniu po Pustyni.
Jeśli Marian... jeśli Witold... jeśli ten Gombrowicz przekonywał, będąc u końca swojej drogi naznaczania świata sobą, że chce napisać coś, co umyka kategoriom literackim, co nie byłoby ani powieścią, ani dramatem i co oparte byłoby na relacji tylko dwóch postaci: Człowieka i Cierpiącej Muchy, to czy sam siebie nie niwelował, czy sam siebie nie redukował do roli obserwatora... do roli obserwatora fabuły bez historii... czy sam nie wyznaczał kierunku dla tego uwalniającego „Nic”?
Pantomima. „Pustka. Pustynia. Nic.” I imaginarium ludzkich poruszeń!
Zapraszamy. Bawcie się dobrze!" ~ Leszek Bzdyl
"Wypełnić pustkę" – warsztat pospektaklowy w ramach programu Teatr Polska
Bezpośrednio po spektaklu „Pustka. Pustynia. Nic.” aktorzy zapraszają widownię do spotkania, które ma charakter otwartego udziału w dyskusji i działaniach warsztatowych inicjowanych przez zespół. Działania te obejmują elementy improwizacji na zadane tematy i próbę zapamiętania wymyślonych przez uczestników choreografii. Podczas spotkania z publicznością aktorzy podejmą próbę przełożenia tekstów Gombrowicza na język ruchu. Poprzez elementarne zadania aktorskie bazujące na technikach pantomimicznych uczestnicy poznają możliwości własnego ciała. Głównym zadaniem zespołu będzie sprowokowanie „przypadkowego widza” do próby odnalezienia sensu realizacji zadania.
Rozmowa z widzami, analogiczne do metody tworzenia spektaklu, będzie bazowała na działaniach performatywnych.
Cele warsztatu:
-spotkanie z widownią,
-zachęcenie widzów do uczestnictwa w działaniach performatywnych (krótkie etiudy, zadania aktorskie),
-zapoznanie z metodyką pracy aktora Teatru Pantomimy,
-warsztatowy aspekt przełożenia interpretacji tekstu na język ciała - znalezienie wspólnego języka pozawerbalnego,
-przedstawienie podstawowych technik pracy aktora – mima,
-przybliżenie procesu tworzenia spektaklu
-zwrócenie uwagi na aspekt wykorzystania różnorodności form (taniec, słowo, klasyczna pantomima, klaunada, gimnastyka, elementy akrobatyki).
